Een van de eerste documenten dat men op tafel legt na de ondertekening van een NDA, betreft doorgaans een soort voorakkoord ter voorbereiding van een definitieve overeenkomst. In het vakjargon worden deze ook wel “term sheets” of “heads of agreement” genoemd. De benaming op zich is minder belangrijk. Wat wel van belang is, is om duidelijk te stipuleren in hoeverre deze voorakkoorden juridisch bindend zijn voor de partijen. In principe zullen zij de spelregels bevatten over de manier waarop partijen de zaak verder gaan exploreren. Naargelang de situatie zal een voorakkoord meer of minder bindend zijn. Men voelt interesse langs beide kanten en men gaat proberen om de eerste parameters van een deal juridisch vast te leggen.
Deze interesse wordt meestal verwoord in een “Letter of intent” (LOI). Dit betreft een eenzijdige bevestiging van een kandidaat-koper of -overnemer van zijn interesse met aanduiding van een aantal parameters van de verhoopte transactie. Hij maakt zijn bedoelingen kenbaar, maar bevestigt dat er voorlopig nog geen sprake is van een akkoord. Een LOI is zelden bindend, behalve voor bepaalde clausules die expliciet werden overeengekomen. Het is van groot belang de tekst van een intentiebrief goed na te lezen. Het kan gaan van een vrijblijvende intentiebrief tot soms zelfs een voorstel of aanbod.
