❕Wij zijn op zoek ❕ naar een 🎓 Student Rechten of Rechtspraktijk

Ons team zoekt versterking voor 📂 administratie en de 📞 telefonie.

Wat ga je doen?

▫️ Onthaal en de telefonie;

▫️ Administratieve taken en de verwerking van ingaande en uitgaande post;

▫️ Assisteren bij het digitaliseren van documenten en postverwerking.

Wat verwachten wij?

▫️ Interesse in de juridische sector en bereidheid om bij te leren;

▫️ Nauwkeurigheid en een klantgerichte houding;

▫️ Je werkt zelfstandig maar kan ook goed werken in team;

▫️ Nederlands is een must, Frans en Engels zijn een plus.

Wat bieden wij?

▫️ Een dynamische werkplek waar collegialiteit en teamspirit centraal staan;

▫️ Flexibele werkuren die afgestemd zijn op je studie en examens;

▫️ Een mooie kans om je juridische kennis te verrijken én iets bij te verdienen.

Interesse?

Stuur jouw cv en motivatie naar ✉️ [email protected].

#werk #vacature #job #hiring #werkwerkwerk #administratief #administratiefbediende #advocatenkantoor #dictaat #klantvriendelijk #fulltime #interim #ikzoekwerk #werken #antwerpen #wilrijk #antwerpenzuid #nieuwzuid #provincieantwerpen

Op 1 februari 2024 trad het nieuw Koninklijk Besluit (KB) voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling in werking. Dit KB is een update van het oude KB van 2007 en brengt een heel aantal nieuwe, dwingende bepalingen met zich mee met het oog op een betere consumentenbescherming.[1]

De belangrijkste punten worden hier voor u opgelijst.

Het toepassingsgebied breidt uit

Het toepassingsgebied van het KB werd aanzienlijk uitgebreid. Sinds 1 februari moeten niet alleen vastgoedmakelaars maar alle ondernemingen die beroepsmatig aan bemiddeling van vastgoed doen, deze regels volgen.[2] Hierbij kan gedacht worden aan architecten en landmeters. Notarissen worden expliciet uitgesloten van het KB.

Het schrift wordt een ‘duurzame drager’

Het nieuwe KB bepaalt een aantal keer dat er gebruik mag worden gemaakt van een duurzame drager, in plaats van een handgeschreven document. Hierbij kan gedacht worden aan het gebruik van een e-mail. Zo moeten de maandelijkse rapportering en een geldig bod vanaf 1 februari gebeuren ‘per duurzame drager’.[3] Ook de bemiddelingsopdracht hoeft niet meer handmatig te worden opgeschreven, maar mag nu ook op een ‘duurzame drager’ worden opgemaakt.[4] Deze bepaling doet geen afbreuk aan de precieze vermeldingen die de overeenkomst steeds dient te bevatten.[5] Zo moet de bemiddelingsovereenkomst vermelden wanneer en in welke gemeente, straat en huisnummer ze werd gesloten. Een standaardbeding is met andere woorden niet toegelaten. Er moet immers kunnen blijken dat de onderneming en de consument de overeenkomst samen hebben doorgenomen.

Een verlengd herroepingsbeding

De consument krijgt 14 dagen de tijd om de overeenkomst te herroepen. Hierop bestaat slechts één uitzondering. Indien de consument vraagt aan de vastgoedbemiddelaar om de overeenkomst te beginnen uitvoeren tijdens de herroepingstermijn en de overeenkomst volledig wordt uitgevoerd voordat hij van zijn recht gebruik heeft gemaakt. De consument moet voordien erkend hebben dat hij in zo’n geval zijn herroepingsrecht zou verliezen. [6]

Prijs en voorwaarden

In de bemiddelingsovereenkomst moet de prijs die de consument wens te verkrijgen voor het vastgoed worden opgenomen. Wanneer het de vastgoedbemiddelaar is toegestaan om met de kandidaat-koper te onderhandelen, moeten de onderhandelingsgrenzen worden aangegeven.[7] Van deze afspraken kan enkel afgeweken worden met het voorafgaandelijk en uitdrukkelijk akkoord van de consument. De consument moet ook op voorhand de aankoop-, verkoop-, huur- of verhuurvoorwaarden ontvangen, bijvoorbeeld door het gebruik van een modelcompromis.

Attesten nodig voor verkoop of verhuur

Er zijn ook een aantal veranderingen in verband met de attesten die nodig zijn voor de verkoop of verhuur van een pand (EPC, bodemverontreinigingsattest, …).[8] Allereerst moet de onderneming erop toezien dat er bij de bemiddelingsovereenkomst een lijst is toegevoegd van de attesten die moeten worden voorzien. De consument moet per attest de uitdrukkelijke keuze krijgen deze zelf op te vragen, of dit over te laten aan de onderneming. Daarnaast mag de onderneming vanaf 1 februari niet alleen de prijs van eventuele attesten aanrekenen, maar ook de kostprijs voor het verkrijgen van deze attesten. De prijs voor het verkrijgen van deze attesten moet de werkelijke prijs zijn en moet duidelijk op voorhand  worden aangegeven. Als de prijs niet op voorhand kan worden weergegeven, moet de berekeningswijze vermeld worden. Als dat ook niet mogelijk is, moet er minstens een indicatie van de kosten worden aangegeven.

Commissietarief

De bemiddelingsovereenkomst moet het totale door de consument te betalen commissietarief vermelden.[9]

Duur van exclusiviteit

De overeenkomst moet bepalen of de bemiddelingsopdracht al dan niet exclusief werd toegekend aan de vastgoedbemiddelaar. Indien de opdracht exclusief werd toegekend moet de duur van de exclusiviteit in de overeenkomst bepaald zijn. Deze exclusiviteit mag niet langer zijn dan zes maanden.[10]

Nieuwe opzeggingstermijnen en -vergoedingen

Het nieuwe KB verandert tevens een aantal aspecten aan de opzegging van de bemiddelingsovereenkomst.
De consument mag de overeenkomst allereerst opzeggen zonder dit te motiveren.[11]
Daarnaast zijn er nieuwe termijnen van toepassing.[12] In tegenstelling tot het oude KB, regelt het nieuwe KB de opzegtermijn voor overeenkomsten van onbepaalde duur wel. Deze opzegtermijn moet duidelijk vermeld zijn en mag niet meer dan twee maanden bedragen. Wanneer een overeenkomst een bepaalde duur heeft, die vernieuwd of stilzwijgend verlengd werd, bedraagt de opzegtermijn maximaal één maand voor overeenkomsten die oorspronkelijk drie maanden of minder bedroegen, is. Voor overeenkomsten die oorspronkelijk langer dan drie maanden zouden duren, is de opzegtermijn maximaal twee maanden.
Indien in de overeenkomst wordt voorzien in een opzegbeding, kan de consument ten allen tijde opzeggen op voorwaarde dat een opzegvergoeding betaald wordt.[13] Wanneer het pand niet wordt verkocht of verhuurd binnen de zes maanden na de opzegging, mag de opzegvergoeding niet meer bedragen dan 50 % procent van de overeengekomen commissie voor overeenkomsten die binnen de eerste drie maanden worden opgezegd en niet meer dan 25 % voor overeenkomsten die na de eerste drie maanden worden opgezegd. Wanneer het pand wel binnen de zes maanden na opzegging worden verkocht of verhuurd, mag de opzegvergoeding hoger zijn.

Indien u na het lezen van dit artikel nog vragen hebt, aarzel dan niet om ons te contacteren via [email protected] of [email protected].

[1] Art. 3 KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[2] Art. 1 KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[3] Art. 2, lid 2, 10° en 12° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[4] Art. 2, lid 1 KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[5] Art. 2, lid 2, 2° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[6] Art. 2, lid 2, 1° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[7] Art. 2, lid 2, 3° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[8] Art. 2, lid 2, 4° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[9] Art. 2, lid 2, 5° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[10] Art. 2, lid 2, 6° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[11] Art. 2, lid 2, 15° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[12] Art. 2, lid 2, 8° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

[13] Art. 2, lid 2, 15° KB voor overeenkomsten van vastgoedbemiddeling.

De Rechtsplegingsvergoeding (RPV): een Stavaza

Overeenkomstig artikel 1022, eerste lid Ger.W., is de rechtsplegingsvergoeding of de RPV een forfaitaire tegemoetkoming in de kosten en erelonen van de advocaat van de in het gelijkgestelde partij.

Betaler en ontvanger

Het opzet van de RPV is een tegemoetkoming in de kosten en erelonen van een advocaat. Dit heeft tot gevolg dat enkel partijen die zich in een gerechtelijke procedure laten vertegenwoordigen door een advocaat, recht hebben op een RPV. Dit werd nogmaals bevestigd door het Hof van Cassatie in een arrest van 11 januari 2024.[1] Het is daarbij niet vereist dat die personen effectief advocatenkosten hebben gemaakt. Ook wanneer een advocaat wordt aangesteld in het kader van juridische tweedelijnsbijstand, kan de rechter een RPV toekennen aan de persoon die werd bijgestaan en in het gelijk werd gesteld. In dit geval moet de RPV in rekening worden gebracht bij het indienen van de pro Deo punten. Wanneer de in de gelijkgestelde partij de dekking van een rechtsbijstandverzekering genoot, komt de RPV toe aan de rechtsbijstandsverzekeraar. Zo heeft het Hof van Cassatie geoordeeld in het arrest van 24 maart 2016.[2] De rechtsbijstandsverzekeraar dekt namelijk als schadeverzekeraar het risico van de gedingkosten van de verzekerde. Ten grondslag van elke schadeverzekering ligt het indemniteitsbeginsel, waarbij enkel de werkelijk geleden schade wordt vergoed en de verzekerde zich niet mag verrijken. Aangezien de verzekerde de advocatenkosten niet zelf moet dragen, komt de RPV toe aan de rechtsbijstandsverzekeraar.

De RPV komt toe aan de in het gelijkgestelde partij en wordt vergoed door de verliezende partij. Indien beide partijen deels in het gelijk en deels in het ongelijk worden gesteld, kan de rechter met toepassing van artikel 1017, vierde lid Ger.W. de kosten, waaronder de RPV, verdelen over de partijen wanneer hij dit raadzaam acht. Het is niet vereist dat de partijen wederzijdse vorderingen hebben ingesteld: ook wanneer slechts één vordering werd ingesteld die gedeeltelijk gegrond en gedeeltelijk ongegrond werd verklaard, kan dat aanleiding geven tot het verdelen of “omslaan” van de kosten.

De omvang

De RPV is forfaitair. Het is met andere woorden niet het doel dat met de RPV integraal de advocatenkosten worden vergoed. Het bedrag van de RPV is afhankelijk van de waarde van de vordering: hoe groter de waarde van de vordering, hoe groter het bedrag van de RPV. Er wordt dan ook een onderscheid gemaakt tussen in geld waardeerbare vorderingen (bv: betaling onbetaalde facturen) en niet in geld waardeerbare vorderingen (bv. opzegging contract). Voor deze laatste vorderingen geldt slechts één basis-, minimum- en maximumbedrag.

De rechter heeft de mogelijkheid om de RPV aan te passen aan de omstandigheden van de zaak, dit kan zowel boven als onder het basisbedrag, maar binnen de minimum- en maximumgrenzen. Zo kan hij rekening houden met de complexiteit van de zaak, de financiële draagkracht van de verliezende partij, contractuele schadebedingen of kennelijke onredelijkheid. Hij kan dit slechts binnen bepaalde grenzen en enkel wanneer een partij hem daartoe verzoekt.

Vergeet niet de RPV te vorderen

Het is noodzakelijk dat de RPV wordt gevorderd om hier aanspraak op te kunnen maken. Een rechter kan namelijk geen RPV toekennen aan de in het gelijkgestelde partij wanneer deze naliet de RPV te vorderen. In dit geval wordt de beslissing over de kosten “geacht te zijn aangehouden” op grond artikel 1021, tweede lid Ger. W. Dit heeft het Hof van Cassatie bepaalt in haar arrest van 15 januari 2021.[3] Dit betekent dat de rechter op een later moment hier nog uitspraak over kan doen. De meest belanghebbende partij zal opnieuw een vaststelling van een rechtsdag moeten vragen en een omstandige opgave doen van haar kosten. Nadat de partijen gehoord zijn, zal de rechter ten slotte uitspraak doen over de vereffening van de kosten.

De kosten worden eveneens geacht te zijn aangehouden op grond artikel 1021, tweede lid Ger. W., wanneer de rechter, wegens een vergetelheid, een proceskostenveroordeling heeft uitgesproken zonder deze kosten te vereffenen

Wanneer de RPV anderzijds wel wordt gevorderd, maar niet wordt begroot door een procespartij, moet de rechter ambtshalve het correcte basisbedrag van RPV bepalen, behoudens een grond of een verzoek tot afwijking, dan wel een procedureakkoord. Dit heeft het Hof van Cassatie geoordeeld in haar arrest van 18 januari 2024.[4] Het is een noodzakelijke, doch voldoende voorwaarde dat de in het gelijk gestelde partij de RPV vordert om de RPV te doen vereffenen en hier aanspraak op te kunnen maken.

Tot slot kan de situatie zich voordoen waarbij de RPV wordt gevorderd en tevens cijfermatig wordt begroot maar dat een onjuist of niet-geïndexeerd basisbedrag wordt gevorderd.  In een arrest van 13 januari 2023 heeft het Hof van Cassatie geoordeeld dat de rechter in dat geval de RPV in het vonnis of arrest moet vereffenen en ambtshalve het correcte en geïndexeerde basisbedrag van de RPV moet toekennen.[5]

Tenslotte wensen wij nog mee te geven dat in een arrest van 19 oktober 2023 heeft het Hof van Cassatie heeft beslist dat het hoger beroep dat uitsluitend betrekking heeft op de in eerste aanleg toegekende RPV, altijd in geld waardeerbaar is.[6]

Hieronder staan de tarieven die vanaf 1 november 2022 van kracht zijn, de bedragen zijn uitgedrukt in euro:

[1] Cass. 11 januari 2024, RW 2023-2024, 1179-1180.

[2] Cass. 24 maart 2016, T. Verz. 2017, 346.

[3] Cass. 13 januari 2023, RW 2022-23, 1180.

[4] Cass. 18 januari 2024, RW 2023-24, 1176.

[5] Cass. 13 januari 2023, RW 2022-23, 1180.

[6] Cass. 19 oktober 2023, P&B 2024, 18.

Het Grondwettelijk Hof heeft in haar arrest dd. 11 oktober 2018 geoordeeld dat de exceptie van borgstelling van de eisende vreemdeling (art. 851 Ger.W.) het gelijkheids- en non-discriminatiebeginsel schendt, en gaf de wetgever tijd tot 31 augustus 2019 om de ongrondwettigheid te bestrijden. Dat is niet gebeurd.

Hoe moet het nu verder? Een grondwetsconforme interpretatie lijkt het antwoord van de rechtspraak.

Artikel 851 van het Gerechtelijk Wetboek voorziet de mogelijkheid voor een Belg die in een gerechtelijke procedure de verwerende partij is, wanneer de hoofdeiser of tussenkomende partij geen Belg is, om te vorderen dat de eisende partij borg stelt voor de betaling van de gerechtskosten en schadevergoedingen, voor het geval de eiser daartoe veroordeeld zou worden.[1]

De exceptie van borgstelling van de eisende vreemdeling, in het Latijn genaamd de “cautio iudicatum solvi”, beoogt een waarborg te bieden aan de Belgische verweerder dat de buitenlandse eiser wel degelijk zal betalen wat hij verschuldigd is indien hij veroordeeld zou worden.[2]

Een uitspraak over de exceptie van borgstelling, wat een procedure-incident is, en losstaat van de gegrondheid van de zaak, is een vonnis alvorens recht te doen.[3] De uitspraak is dus geen eindbeslissing over de gegrondheid van de eis.[4] De exceptie mag evenmin bij de hoofdzaak worden gevoegd, zij moet apart beoordeeld worden.[5] Tegen een beslissing alvorens recht te doen kan enkel hoger beroep worden ingesteld samen met het hoger beroep tegen het eindvonnis.[6]

De verweerder kan de exceptie van borgstelling zelfs voor het eerst in hoger beroep opwerpen.[7] Ze moet wel steeds voor alle andere verweermiddelen en excepties ingesteld worden.[8]

In drie gevallen is de eisende partij vrijgesteld van het stellen van dergelijke zekerheid:

• indien hij de som die de rechter bepaalt in consignatie geeft, of
• indien hij aantoont dat zijn onroerende goederen in België die som te dekken, of
• indien hij voldoende pand geeft indien hij geen borg kan stellen.[9]

Wanneer België en de Staat waar de eiser gevestigd is van deze bepaling afwijken in een onderling verdrag, dan kan men deze exceptie evenwel niet opwerpen (zie: bijlage).[10]

Wat nu als de eisende partij een Belg is die in het buitenland woont of verblijft, en evenmin over een vermogen beschikt in België? In dat geval is de Belgische verweerder niet beschermd, terwijl hij zich in een feitelijk identieke situatie bevindt. Hij wordt namelijk opgeroepen voor een Belgisch rechtscollege door een persoon die in België geen beslagbaar vermogen heeft. Louter op basis van de nationaliteit van de eiser, gelet op de bewoording ‘vreemdeling’ in artikel 851 Ger.W., is hij niet beschermd in de situatie waarin de eiser geen vreemdeling is doch evengoed geen enkel vermogen en dus onderpand in België bezit.

In 2018 heeft de rechtbank van koophandel te Luik een prejudiciële vraag gesteld aan het Grondwettelijk Hof. Dat wil zeggen dat de rechtbank, alvorens een vonnis te vellen, aan het Hof vraagt om te onderzoeken of het wetsartikel in kwestie geen schending inhoudt van de beginselen van gelijkheid en non-discriminatie, die verankerd zijn in artikelen 10 en 11 van de Grondwet.[11]

Onder het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie is een verschil in behandeling tussen categorieën van personen toegelaten, op voorwaarde dat dat verschil op een objectief criterium berust en redelijk verantwoord is. Het Grondwettelijk Hof houdt in haar beoordeling rekening met het doel en de gevolgen van de betwiste wetsbepaling. Er is enkel sprake van een schending als er geen redelijk verband bestaat tussen het beoogde doel en de daartoe aangewende middelen.[12]

Het criterium dat in dezen ter discussie staat, is dat van de nationaliteit van de eiser. Het Hof acht dit criterium objectief, maar gaat daarbij onderzoeken of het onderscheid in behandeling gebaseerd is op een relevant criterium, en of het geen onevenredige gevolgen teweegbrengt.[13]

Hiervoor verwijst het naar artikel 6 van het EVRM dat het recht op toegang tot de rechter waarborgt. De exceptie van borgstelling beperkt dit recht enigszins omdat wie niet over voldoende vermogen beschikt om de eventuele kosten als verliezende partij te dragen, het geschil niet aanhangig kan maken voor een rechter. Dit recht is echter niet absoluut[14], wat wil zeggen dat de ondertekenende Staten hiervan kunnen afwijken, op voorwaarde dat zij geen afbreuk doen aan de essentie van dit recht.[15]

In de zaak Tolstoy Miloslavsky / United Kingdom heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens geoordeeld dat de rechtsfiguur van de exceptie van borgstelling duidelijk een legitiem doel nastreeft. Het biedt zekerheid aan de in het gelijk gestelde partij dat zijn wederpartij de gerechtskosten en schadevergoeding zal (kunnen) voldoen indien deze hiertoe wordt veroordeeld. Het vooruitzicht op een vrij kansloos hoger beroep verantwoordt de borgstelling des te meer ter bevordering van de eerlijke rechtspleging.[16] De security for costs tast het recht op toegang tot een rechter niet aan, aldus het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.[17]

Het Grondwettelijk Hof past dit principe toe op haar beoordeling in het arrest van 11 oktober 2018. Het doel is hier om de betaling van de gerechtskosten en schadevergoeding, waartoe de eiser kan worden veroordeeld, te waarborgen aan de verweerder. Het aangewende middel is het onderscheid tussen de Belgische onderdaan en de vreemdeling. Echter is het niet de nationaliteit die hierbij relevant is, wel de omstandigheid dat de eisende partij in het buitenland woont of verblijft, en in België over onvoldoende vermogen beschikt om in te staan voor de financiële gevolgen van een eventuele veroordeling.[18]

Het Grondwettelijk Hof heeft aldus, na vast te stellen dat deze bepaling wel een legitiem doel nastreeft naar analogie met de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, geoordeeld dat artikel 851 van het Gerechtelijk Wetboek een schending van artikelen 10 en 11 van de Grondwet inhoudt, aangezien het nationaliteitscriterium niet verantwoord is.[19]

Hierbij bepaalt het Hof verder dat de gevolgen van deze wetsbepaling worden gehandhaafd tot de wetgever de wet in overeenstemming brengt met de Grondwet, en uiterlijk tot 31 augustus 2019.[20] De wetgever heeft de bestreden bepaling niet tijdig aangepast of afgeschaft, noch is dit tot op heden gebeurd. In de rechtspraak heerste tot recent verdeeldheid over hoe deze regel nu moet worden toegepast.

De Antwerpse rechtspraak neigde naar een grondwetsconforme toepassing.[21] In Brussel waren ze eerder van mening dat het niet aan de rechter maar aan de wetgever toekomt om de wetgeving grondwetsconform te maken, en dat na 31 augustus 2019 geen borgstelling meer kan worden uitgesproken. De rechter kan immers niet voorspellen hoe de wetgever zal handelen.[22] Het Hof van Cassatie is dit laatste standpunt niet gevolgd. Ze heeft het bestreden arrest van het hof van beroep te Brussel dd. 28 juni 2021 vernietigd, en verwijst de zaak door naar het hof van beroep te Antwerpen.[23]

Het Hof van Cassatie bevestigt daarmee dat de rechter de exceptie van borgstelling van de eisende vreemdeling grondwetsconform moet toepassen na het verstrijken van de handhavingstermijn van de bepaling (hier 31 augustus 2019) indien mogelijk, en ruimer dat het de rechter toekomt elke leemte te verhelpen teneinde de wet in overeenstemming te brengen met de Grondwet.[24] Het Hof van Cassatie is van oordeel dat het wel redelijk is om de toepassing uit te breiden tot elke eiser, ongeacht zijn nationaliteit, die in het buitenland woont, gevestigd is of verblijft en in België geen vermogen heeft.

Besluit

Tot nader order mag de Belgische verweerder, gelet op de recente rechtspraak van het Hof van Cassatie, de exceptie van borgstelling van de eisende vreemdeling voor ieder ander verweermiddel blijven opwerpen. De voorwaarden hiervoor zijn dat de eiser of tussenkomende partij in België niet over voldoende vermogen beschikt om in te staan voor de financiële gevolgen van een eventuele veroordeling, en een internationale overeenkomst niet tot vrijstelling van borgstelling geldt.[25]

[1] Art. 851 Gerechtelijk Wetboek, BS 31 oktober 1967. (hierna: Ger.W.)

[2] GwH 11 oktober 2018, nr. 135/2018, 3.

[3] Cass. 6 oktober 1998, AR P.98.1228.F.

[4] Antwerpen 7 juni 2021, RW 2021-22, afl. 37, 1482.

[5] Art. 869, lid 1 Ger.W.

[6] Art. 1050, lid 2 Ger.W.

[7] Art. 851 Ger.W.

[8] Art. 868, lid 1 Ger.W.

[9] Art. 852 Ger.W.

[10] Art. 851 Ger.W.

[11] Art. 26, §1, 3° bijzondere wet 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, BS 7 januari 1989.

[12] GwH 11 oktober 2018, nr. 135/2018, 8.

[13] Ibid.

[14] EHRM 19 juni 2001, nr. 28249/95, Kreuz/Polen, §53; EHRM 8 juni 2006, nr. 45723/99, V.M./Bulgarije, §41.

[15] GwH 11 oktober 2018, nr. 135/2018, 9.

[16] EHRM 13 juli 1995, nr. 18139/91, Tolstoy Miloslavsky/Verenigd Koninkrijk, §61.

[17] Ibid., § 62.

[18] GwH 11 oktober 2018, nr. 135/2018, 10.

[19] Ibid., 11.

[20] Ibid.

[21] Antwerpen 19 januari 2022, RW 2021-22, afl. 37, 1480; Antwerpen 23 maart 2022, RW 2021-22, afl. 37, 1476; Ondrb. Antwerpen (afd. Hasselt) 12 november 2019, RW 2020-21, afl. 11, 435; Ondrb. Antwerpen (afd. Antwerpen) 26 februari 2021, RW 2021-22, afl. 37, 1483.

[22] Brussel 28 juni 2021, RW 2021-22, afl. 31, 1245; Ondrb. Brussel (Nl.) 17 mei 2021, P&B 2021, afl. 3, 135.

[23] Cass. 10 maart 2023, AR. C.22.0126.N, 7.

[24] Ibid., 6.

[25] Ibid.

Bijlage: Vrijstelling van de cautio iudicatum solvi

1. Verdrag betreffende de burgerlijke rechtsvordering (HCCH):

Een onderdaan van een lidstaat van dit verdrag geniet in België vrijstelling van de cautio iudicatum solvi.[1]

De bijgewerkte lijst met de status per Staat, kan u hier raadplegen.[2]

2. Verdrag betreffende de status van vluchtelingen (VN):

Een vluchteling in een lidstaat van dit verdrag, waar hij zijn gewone verblijfplaats heeft, geniet in België vrijstelling van de cautio iudicatum solvi.[3]

De bijgewerkte lijst met de status per Staat, kan u hier raadplegen.[4]

3. Verdrag betreffende de status van staatlozen (VN):

Een staatloze in een lidstaat van dit verdrag, waar hij zijn gewone verblijfplaats heeft, geniet in België vrijstelling van de cautio iudicatum solvi.[5]

De bijgewerkte lijst met de status per Staat, kan u hier raadplegen.[6]

4. Europese Unie

Onderdanen van lidstaten van de Europese Unie kunnen de cautio iudicatum solvi niet opwerpen tegen onderdanen van andere lidstaten van de Europese Unie.[7]

De lijst met huidige lidstaten van de Europese Unie, kan u hier raadplegen.[8]

5. Verdrag tussen België en Tunesië betreffende rechtshulp in burgerlijke- en handelszaken:

België heeft een verdrag met Tunesië dat o.m. de cautio iudicatum solvi t.a.v. hun onderdanen uitsluit.[9]

Bronnen

Verdrag 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, BS 19 augustus 1955, err. BS 29 juni 1961.

Verdrag 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, BS 4 oktober 1953.

Verdrag 1 maart 1954 betreffende de burgerlijke rechtsvordering, BS 11 mei 1958.

Verdrag 28 september 1954 betreffende de status van staatlozen, BS 10 augustus 1960.

Verdrag 27 april 1989 tussen het Koninkrijk België en de Tunesische Republiek betreffende rechtshulp in burgerlijke zaken en handelszaken, BS 20 oktober 1999.

Gerechtelijk Wetboek, BS 31 oktober 1967.

Bijzondere wet 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, BS 7 januari 1989.

EHRM 13 juli 1995, nr. 18139/91, Tolstoy Miloslavsky/Verenigd Koninkrijk.

EHRM 19 juni 2001, nr. 28249/95, Kreuz/Polen.

EHRM 8 juni 2006, nr. 45723/99, V.M./Bulgarije.

HvJ 20 maart 1997, nr. C-323/95.

GwH 11 oktober 2018, nr. 135/2018.

Cass. 6 oktober 1998, AR P.98.1228.F.

Cass. 10 maart 2023, AR. C.22.0126.N.

Antwerpen 7 juni 2021, RW 2021-22, afl. 37, 1481-1482.

Antwerpen 19 januari 2022, RW 2021-22, afl. 37, 1478-1481.

Antwerpen 23 maart 2022, RW 2021-22, afl. 37, 1475-1477.

Brussel 28 juni 2021, RW 2021-22, afl. 31, 1239-1245.

Ondrb. Antwerpen (afd. Hasselt) 12 november 2019, RW 2020-21, afl. 11, 435-437.

Ondrb. Antwerpen (afd. Antwerpen) 26 februari 2021, RW 2021-22, afl. 37, 1482-1483.

Ondrb. Brussel (Nl.) 17 mei 2021, P&B 2021, afl. 3, 135.

VERHOEVEN, M., “Cassatie interpreteert borgstelling eisende vreemdeling grondwetsconform”, Juristenkrant 2023, afl. 468, 9.

[1] Art. 17 Verdrag 1 maart 1954 betreffende de burgerlijke rechtsvordering, BS 11 mei 1958.

[2] www.hcch.net/en/instruments/conventions/status-table/?cid=33

[3] Art. 16, §2 Verdrag 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, BS 4 oktober 1953.

[4] https://treaties.un.org/Pages/showDetails.aspx?objid=080000028003002e&clang=_en

[5] Art. 16, §2 Verdrag 28 september 1954 betreffende de status van staatlozen, BS 10 augustus 1960.

[6] https://treaties.un.org/Pages/showDetails.aspx?objid=0800000280032b94&clang=_en

[7] HvJ 20 maart 1997, nr. C-323/95.

[8] https://european-union.europa.eu/principles-countries-history/country-profiles_nl

[9] Art. 2 Verdrag 27 april 1989 tussen het Koninkrijk België en de Tunesische Republiek betreffende rechtshulp in burgerlijke zaken en handelszaken, BS 20 oktober 1999.

Wij zijn op zoek naar een zeer gemotiveerde en enthousiaste:

Advocaat stagiair(e) M&A, vennootschapsrecht en arbeidsrecht

Wij verwachten van u een zelfstandige en initiatiefrijke werkhouding, met een goede juridische kennis, pragmatisch denkvermogen en oog voor detail.

Wij bieden een zeer dynamische werkplek waar collegialiteit en teamspirit hoog in het vaandel worden gedragen.

U mag een correcte vergoeding en een degelijke opleiding verwachten, waarbij ruimte wordt gelaten om uw eigen dossiers te behandelen.

Contacteer ons voor meer informatie op [email protected] of 03/216.70.70

Recent mochten wij een ‘in house’ opleiding geven aan het juridisch team van Participatie Maatschappij Vlaanderen (PMV). Het programma van 2 namiddagen bestond uit een opfrissing van alle juridische aspecten gaande van contractsluiting tot faillissementsrecht.
Er werden ook interactieve casussen behandeld in functie van de noden van onze cliënte.

Omdat het juridisch landschap razend snel verandert, is het van belang om altijd te blijven leren.

Wenst u ook een opleiding te organiseren voor uw bedrijf? Stuur een mail naar [email protected] en wij nemen spoedig contact met U op.

Linkedin | Facebook | Twitter | Instagram

#opleiding #juridisch #juridischeopleiding #contract #faillissement #overeenkomst #algemenevoorwaarden

#juridischteam #team #advocaat #advocatenkantoor #pmv #participatiemaatschappijvlaanderen

#studioacademy #leren #bedrijf #lesgeven #wijsheid #kennis #opleidingscentrum #belgie #mechelen

#gent #brugge #leuven #dendermonde #oostende #hasselt #kantoor

𝐀𝐃𝐌𝐈𝐍𝐈𝐒𝐓𝐑𝐀𝐓𝐈𝐄𝐅 𝐁𝐄𝐃𝐈𝐄𝐍𝐃𝐄
fulltime (38u/week)

𝐖𝐢𝐣 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐩 𝐳𝐨𝐞𝐤 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐨𝐟𝐟𝐞 𝐜𝐨𝐥𝐥𝐞𝐠𝐚!

Ben je gedreven en leergierig? Heb je reeds ervaring in administratieve functie? Je motivatie en nauwkeurigheid zijn voor ons het belangrijkste!

𝐓𝐚𝐤𝐞𝐧𝐩𝐚𝐤𝐤𝐞𝐭: Dictaat / typeopdrachten – Onthaal cliënten – Verwerking inkomende en uitgaande post – Klassement/archivering van dossiers – Agendabeheer – …

𝐌𝐮𝐬𝐭: blindtypen!

𝐓𝐚𝐥𝐞𝐧𝐤𝐞𝐧𝐧𝐢𝐬: Nederlands is een must, Frans & Engels zijn een plus.

Interesse? Stuur jouw cv en motivatie naar [email protected].

03 216 70 70
[email protected]
@studiolegaleadvocaten

#werk #vacature #job #hiring #werkwerkwerk #administratief #administratiefbediende #advocatenkantoor #dictaat #klantvriendelijk #fulltime #interim #ikzoekwerk #werken #antwerpen #wilrijk #antwerpenzuid #nieuwzuid #provincieantwerpen

Op vrijdag 3 maart nemen wij deel aan de Belgische editie van Teal Around The World!

Laat u een volledige dag onderdompelen in deze vernieuwende organisatie/management methode met o.a.:

• workshops;
• keynotes;
• streaming van het wereldwijde TATW congres;
• en nog veel meer!

Tickets via deze link verkrijgbaar:

https://tealaroundtheworld.clickfunnels.com/tealaroundtheworld

UW TAKEN

• Verwerking van aan- en verkoopfacturen;
• Opvolging van financiële verrichtingen;
• Financiële opvolging van juridische dossiers;
• Facturatie en opvolging van debiteuren.

WIJ BIEDEN

• Uitgebreid takenpakket met “on-job-learning”;
• Vast contract met een competitief salaris;
• Leuke bedrijfsstructuur met toffe collega’s;
• Eigen plaatsje in ons splinternieuwe kantoor Antwerpen Zuid.

Solliciteer en wie weet wordt jij onze nieuwe toffe collega!

Stuur jouw cv en motivatie naar [email protected].